Rola muzyki w moim życiu

Dziś przychodzę do Was z lekkim wpisem, który pozwoli Wam co nieco lepiej mnie poznać, a przy tym nie będzie ciężkim tekstem. Mam nadzieję, że po jego przeczytaniu pojawi się uśmiech na waszych twarzach. 

MOJA HISTORIA Z MUZYKĄ

Jak nie raz podkreślałam na blogu, że muzyka jest bardzo ważna w moim życiu. Od najmłodszych lat towarzyszy mi ona pod różnymi postaciami. 

Pamiętam, że mając już kilka lat, śpiewałam w samochodzie na cały głos, wtedy głównie była to muzyka z płyt CD, zbieranych przy okazji jakichś gazetek, do tej pory mam je gdzieś w domu. Gdy poszłam do szkoły, zaczęły się występy na konkursach z różnym skutkiem, apelach, uroczystościach. Pierw podstawówka, potem gimnazjum. Moją ogromną zaletą do tej pory jest niezwykła pamięć do tekstów i melodii, często już po pierwszym przesłuchaniu pamiętam większość piosenki.

8 letnia Ja na szkolnym konkursie

W 2 klasie po I Komunii Świętej (w tamtym czasie to był wymóg, teraz z tego, co widzę, śpiewają coraz to młodsze dzieci, tak samo ministrantami zostają chłopcy często przed Komunią) dołączyłam do scholi parafialnej, z którą miałam okazję występować na różnych scenach, festiwalach no i oczywiście śpiewałam psalmy w kościele. To na scholi zyskałam obycie z żywymi instrumentami, a nie tylko podkładem z płyty. Każdemu naszemu koncertowi towarzyszyła masa instrumentów - gitary, nie tylko klasyczne czy akustyczne, ale także basowa czy elektryczna, grzechotki, skrzypce, flety, cajon, niekiedy perkusja, saksofon i czego tylko dusza zapragnie. Nasze występy różniły się od wielu innych. Byliśmy barwni, weseli, zazwyczaj mieliśmy specjalne mini układy do każdej piosenki, emanowaliśmy radością, szczęściem. Nie trzymaliśmy się zbytnio sztywnych ram. Byliśmy sobą. 

Od malutkiego rodzice zabierali mnie na różne koncerty odbywające się w okolicy. Takim najstarszym, który pamiętam, jest chyba koncert zespołu Masters, krótko po tym , jak powstał hit "Żono Moja", czyli miałam wtedy jakieś 6/7 lat. Pod koniec 6 klasy podstawówki z młodszymi o dwa lata dziewczynami zebrałyśmy się i same stworzyłyśmy mini "zespół", z którym dwa razy wystąpiłyśmy na dwóch festynach w naszej miejscowości. 

Oprócz stricte śpiewania, w moim życiu znalazło się również miejsce na taniec, który związany jest dosyć mocno z muzyką. Tańczyłam przez kilka lat w szkolnej grupie, z którą wystąpiłam kilkukrotnie na konfrontacjach tanecznych, tańczyłyśmy także na różnego typu uroczystościach. W swoim życiu mam też epizod z próbą nauki gry na gitarze, którą podjęłam dwukrotnie, lecz dwukrotnie nie podołałam z braku dyscypliny. Może za jakiś czas ją ponowię. Jedynym instrumentem, na którym umiem cokolwiek zagrać, jest flet. Miałam propozycję dołączenia do orkiestry dętej, ale odrzuciłam ją z braku czasu. Jak widzicie, muzyki w moim życiu było sporo, teraz nadal jest, lecz już głównie w zaciszu domowym. Ja, cztery ściany i muzyka. Chyba najbardziej ona wtedy do mnie dociera. Kiedy nic mnie nie rozprasza. Najlepiej wieczorem, kiedy leżę już w swoim łożu, otulona pościelą, w okół cisza. Tylko Ja i Ona. Sam na sam. 

CZEGO SŁUCHAM?

Wszystkiego. Nie jestem osobą, która ma jeden określony gatunek, na którym się skupia. Słucham tego, na co mam aktualnie ochotę, co wpadnie mi do ucha. 

Teraz, gdy piszę ten wpis jest to akurat stara, polska muzyka z lat 60., 70., 80., 90. oraz początków drugiego tysiąclecia. Czyli wszystko od Niemiena, przez Annę Jantar, zespół Perfect, Lady Pank po np. Kombii. 

Czesław Niemen - Sen o Warszawie

Anna Jantar - Radość najpiękniejszych lat

Perfect - Wszystko ma swój czas

Lady Pank - Zawsze tam gdzie ty

Kombii - Ślad

Czasami bardziej melancholijne utwory, innym razem pod nóżkę. Artystów i utworów jest wiele - Halina Frąckowiak, Seweryn Krajewski, Andrzej Piaseczny, Krzysztof Krawczyk, Piotr Rubik, IRA, Czerwone Gitary. Czasami są to utwory z jeszcze czarno-białymi teledyskami, które powstały długo przed moimi narodzinami, a innym razem utwory, które powstały kilka lat po 2002 roku. Rozpiętość jest spora. 

Często słucham muzyki folkowej, biesiadnej czy romskiej. Zdarza się, że ta muzyka jest jakoś unowocześniona. 

Patrycja Runo - Do tańca i do różańca

Don Vasyl - Marzenia się spełniają

TerazMy - Jo górolem być

Chór Bez Batuty - Zakochani wiosną

Guziowianki - Czerwone Jagody

Jestem również ogromną fanką wszelkich coverów, remixów, największą miłością darzę chyba jednak tylko utwory albo w pełni instrumentalne lub takie, gdzie instrumenty stanowią po prostu akompaniament. 

Guziowianki - Nie Jedź Luby (Soundfreaks Bootleg)

Luka Rosi - A Ty Bądź (Cover by The Dziemians)

Kordian & Sax

Wacław Cieślik - Dla Ciebie

Słucham wszystkiego Disco Polo, Rapu, Rocka, Popu, wszystkiego. Jeśli ktoś słucha czegoś innego przy mnie, czegoś nowego, co może nie koniecznie jest w moim guście, co może mnie drażni, nie mam z tym problemu. Do każdego przemawia coś innego. Bardzo nie lubię, gdy ktoś wypomina innym np. to, że słucha Disco Polo czy nie słucha np. zagranicznej muzyki. Ja głównie słucham utworów po polsku, bardzo jest niewiele zagranicznych twórców na moich playlistach. Jeśli są, to są to albo starsze piosenki disco, albo piosenki, które są światowymi hitami. 

Pozytywnie albo Wcale - Wyjdź Stąd

Velvet - Chemistry

Alphaville - Forever Young

Jurij Shatunov - Bielyje Rozy

Czym jest dla mnie muzyka?

W takim razie czym jest dla mnie muzyka? Muzyka to dla mnie odskocznia od problemów życia codziennego, sposób, w jaki się relaksuję, ale też nauka czy motywacja. Staram się z każdego utworu coś wyciągnąć, jakąś naukę. Często robię coś, słuchając muzyki. Skutek jest taki, że więcej śpiewam czy tańczę, niż de facto np. sprzątam. Czasami zdarza się, że jakiś utwór przypomni mi się np. w kolejce w sklepie. I co wtedy? A to wtedy, że muszę "prześpiewać go w myślach". Oj nie wiem, co by było bez muzyki. 

A co Wam sprawia ogromną radość? Co Was relaksuje?