Smak gorzki pączków

Ja wiem, że opisując bloga za każdym razem, na każdej platformie podkreślam, że u mnie odczuwalne są tylko pozytywne wibracje. Nawet pod moim zdjęciu w panelu po prawej widnieje zwrot "Positive vibes only!", no ale tak się nie da. W życiu nie zawsze jest tak kolorowo, cukrowo, sami zapewne o tym bardzo dobrze wiecie. 

Trudno mi milczeć, grać szczęśliwą, kiedy niedaleko ode mnie, za wschodnią granicą, rozgrywa się walka o życie w wolnym, suwerennym państwie. W czwartek, Tłusty Czwartek o świcie Rosja wspierana przez Białoruś rozpoczęła atak zbrojny na Ukrainę, bombardując bazy wojskowe, wojskowe lotniska. Ta informacja podana rano przez krajowe media była dla mnie szokująca. Nie potrafiłam zrozumieć, jak do tego doszło, dlaczego to się stało... Poczułam się, jakby to był jakiś senny koszmar, niestety to okazało się prawdą, rzeczywistością. Pączki tego dnia miały gorzki smak. Zostałam przygnieciona wiadomościami, dochodzącymi zewsząd. Potrzebowałam chwili, aby ochłonąć, pozbierać myśli.

Z Ukrainą jestem poniekąd związana. Mieszkam na Lubelszczyźnie, która z Ukrainą graniczy. Do granicy w linii prostej mam niecałe 80 km. Dwukrotnie byłam wraz z grupą wolontariuszy z mojego dawnego liceum w przygranicznych miejscowościach oraz w samym Lwowie. Pisałam Wam o tym we wpisie Podróż za 100 uśmiechów | Lwów 2018. Mam wielu znajomych na samej Ukrainie, ale też tutaj w Polsce, na uczelni, którzy pochodzą z Ukrainy.

Cholernie boję się o nich, o bezpieczeństwo ich rodzin, ale też boję się, czy być może nie spotka taki atak nas Polaków. Zagrożenie jest olbrzymie. Nie wiemy, w którą to stronę wszystko zmierza, co w planach ma Rosja. Świat zwolnił i bacznie obserwuje to, co się dzieje na Ukrainie, ale też trzeba żyć, pracować, uczyć się... To, że ktoś na swoich na Social Mediach pokazuje się radosną, nie komentuje całej sytuacji, nie oznacza, że tego wewnątrz siebie nie przeżywa.

Nie wiem, co będzie dalej z e-bookiem. Stan wyjątkowy w Polsce na terenach graniczących z Białorusią zostanie przedłużony prawdopodobnie do czerwca w związku z nieukończoną jeszcze budową zapory. Nie wiadomo jednak, czy to nie ulegnie zmianie, czy ten obszar nie zostanie być może powiększony o tereny graniczące z Ukrainą. Sytuacja jest naprawdę trudna, nie chcę prorokować, jak to się potoczy. E-book odchodzi, więc nieco na boczny tor. Będę nam nim działać, ale nie mogę obiecywać, że pojawi się do wakacji 2023, są rzeczy ważniejsze, poważniejsze problemy niż to, czy uda mi się skończyć e-booka. Tutaj chodzi o nasze bezpieczeństwo, bezpieczeństwo Europy. Nie potrafię pojąć, że w XXI wieku dzieją się takie rzeczy, że ktoś z dnia na dzień napada na inne państwo, kierowany swoimi chorymi ambicjami. 

Pozostaje nam mocno wierzyć, modlić się, wspierać naszych sąsiadów za wschodniej granicy dobrym słowem, a także finansowo, materialnie, jak potrafimy. Należy porzucić wszelkie żale, nie można patrzeć na naród ukraiński przez pryzmat czarnych kart w historii, bo tak jak mówię, tutaj chodzi o bezpieczeństwo nas wszystkich. Bądźmy ponad podziałami, bo niektórzy tylko do tego dążą, aby nas wszystkich skłócić. Starajmy się dążyć do pokoju, aby nasze dzieci, wnuki mogły żyć spokojnie. Nie popadajmy też w panikę, która może pociągnąć za sobą gorzkie konsekwencje, z których ciężko może być nam wyjść. Zachowajmy spokój. Filtrujmy wiadomości, które pojawiają się w mediach. Dużo z nich to fake newsy, które nie mają nic wspólnego z prawdą.

Apeluję również o to, aby powstrzymać się przed osądzaniem ludzie pochodzenia rosyjskiego czy białoruskiego, których spotkacie na swojej drodze. Oni nie mają wpływu na to, co sobie wymyślili ludzie na wysokich stołkach. Nie zmienią biegu rzeczy. Oni również na tym cierpią. 

Podsumowując, nie popieram zbrojnej inwazji, która została przeprowadzona przez Rosjan. Nie popieram szantażu na krajach zewnętrznych. Według mnie nie tędy droga. Na wojnie cierpią najbardziej Bogu ducha winni ludzie, cywile. Na Ukrainie kryzys trwa już 8 lat. To już 8 lat cierpienia ludzkiego, wielu już straciło bliskich, majątki swojego życia i stracą to kolejni. Czy to było konieczne... Nawet wtedy, kiedy ten kryzys się zakończy, a miejmy nadzieję, że to się stanie jak najszybciej, nic już nie będzie tak, jak było.

To jest mój komentarz w tej sprawie. Nie będę poruszać tego tematu dogłębniej, bo nie jestem ekspertem od geopolityki. Jeśli chcecie się dowiedzieć czegoś więcej ze sprawdzonego źródła, polecam stronę albo aplikację KiKŚ. 

Poniżej piosenka, którą nagraliśmy z grupą wolontariuszy ponad 3 lata temu.

Ja znikam na jakiś czas z bloga! Nie wiem, czy na tydzień, czy na 2 tygodnie, może na nieco dłużej, ale muszę od tej całej sytuacji odpocząć. Czeka mnie też powrót z przerwy międzysemestralnej na uczelnie. Jeszcze zdalnie, ale muszę się w to wszystko od nowa wdrożyć. Będę odpowiadała na Wasze komentarze, będę starała się pomimo wszystko być z Wami w kontakcie, ale przez pewien okres nic nowego u mnie nie przeczytacie. Mam nadzieję, że zrozumiecie. Trzymajcie się mocno!