Stulecie Winnych – recenzja

Jak szaleć to szaleć, kolejny książkowy wpis i ostatni książkowy na najbliższy czas. Chociaż domowa biblioteczka pękała w szwach, nie sięgałam ostatnio za często po książki się w niej znajdujące. W maju jednak nieco się pozmieniało. Przeczytałam m.in. całe 3 tomy "Stulecia Winnych" w dwa weekendy. W trakcie czytania dowiedziałam się, że są jeszcze dwie książki z całej serii, które opowiadają o losach Winnych nieco więcej. Na pewno w przyszłości po nie sięgnę. 

Serial emitowany w TVP, który powstał na podstawie sagi, oglądałam od jakichś dwóch ostatnich sezonów, dwóch pierwszych nie znam. Ciekawa byłam, jaka jest relacja pomiędzy nimi i powiem Wam, że chociaż nie znam pierwszych sezonów serialów, to już na podstawie znajomości tylko 3 i 4 zauważyłam, że sporo elementów się różni. Gdybyście zapytali: książka czy film, nie potrafiłabym na to pytanie odpowiedzieć jednoznacznie, bo za równo jedno i drugie ma swoje mocne strony. W serialu ubarwiono życie wielu bohaterów, którzy w książce są potraktowani bardzo powierzchownie, chociażby Michelle i Janusza. Saga skupia bowiem największą uwagę na Ani i Mani, Kasi i Basi, a pod koniec na Julce i Uli i to ich życie poznajemy najbardziej, a reszta relacji stanowi wątki poboczne.

Książki bardzo mnie wciągnęły, nie mogłam się oderwać i chłonęłam tę historię jak gąbka. Tom III przeczytałam w jeden dzień. Niektóre historie mnie zaszokowały, chociażby motyw romansu Stanisława z żoną zaginionego brata Romana – Władysławą, ukrywaną przez nią ciążą, porzucenie dziecka, śmierć. Zaintrygowała mnie również historia życia Ani. III tom, już bardziej współczesny zainteresował mnie najmniej, wręcz męczył mnie rozwleczony wątek miłości Julii i Jeremiego, ciągnął się on strasznie. 

Nie żałuję jednak, że sięgnęłam wreszcie po tę serię, kusiła mnie od dawna, a odkąd miałam ją na półce to ze zdwojoną siłą. Z niecierpliwością czekam na 5 sezon serialu, aby móc porównać, czy będzie on odzwierciedlał losy bohaterów przedstawione w książce, czy nie.