"Mały biały domek" Agnieszka Orłowska

Mały biały domek w mej pamięci tkwi

Mały biały domek wciąż mi się śni

 – tak śpiewał Mieczysław Fogg w swojej piosence, której słowa bardzo często przewijają się w książce autorstwa Agnieszki Orłowskiej. Być może niektórzy kojarzą Agę z Instagrama @aga_orlowska.

Słowem wstępu powiem Wam, że jestem osobą, która lubi czytać, ale sięga po książki dość rzadko, a są i miesiące kiedy nie czytam nic oprócz jakichś artykułów w Internecie czy w gazecie. Staram się też nie kupować książek pod wpływem czyichś recenzji, no ale tym razem się poddałam i to zrobiłam. Marketing zadziałał jak trzeba. Nie załapałam się na pierwszy nakład, który wyprzedał się w jakieś kilkadziesiąt minut na stronie Roger Publishing, ale udało mi się zamówić książkę z dodruku w preorderze. Wczoraj ją odebrałam i od razu wieczorem przeczytałam, bo tak byłam jej ciekawa. 

Wszyscy, którzy ją polecali, mówili, że jest to pozycja bardzo wzruszająca, obowiązkowa dla każdej kobiety, i tak faktycznie jest. Polecam ją każdej z Was bez wyjątku! Książka powstała na podstawie prawdziwej historii, historii babci autorki – Mili. Akcja w głównej mierze rozgrywa się na Lubelszczyźnie, co akurat dla mnie było miłym zaskoczeniem, nie spodziewałam się tego, w okresie międzywojennym i powojennym. Opowiada o zakazanej miłości, trudnych relacjach rodziców i dzieci, a także o trudnych relacjach w małżeństwie, o tym, że czasami stajemy na rozdrożu, nie wiedząc, co zrobić, mamy jakieś pragnienia, ale paraliżuje nas strach, i o konsekwencjach jakie wynikają z podjętych, a także niepodjętych decyzji.

Podobno autorka wspominała o historii swojej babci już kiedyś na stories, ale ja jej wcześniej nie poznałam, więc byłam w lekkim szoku, kiedy czytałam o tej zakazanej miłości, gdyż była to relacja niezwykła. Nie chcę za wiele zdradzać, ale myślę, że jeśli zdecydujecie się przeczytać, to będziecie wiedzieć, o co mi chodziło. Wciągnęłam się w tę historię mocno i nie mogłam się oderwać, czytając czułam się jak na emocjonalnym rollercoasterze: uśmiechałam się, potem byłam zła, miałam nadzieję, która za moment była niszczona jakimś faktem, za chwilę oczy mi się szkliły, łzy płynęły po policzkach, chociaż wcześniej nie zdarzało mi się to, aby płakać, czytając książkę. Ba! Nie zdarzyło mi się chyba nawet płakać na filmie. Może to sprawa późnej pory... 

Książka daje do myślenia. Myślę, że w tej historii wiele kobiet może odnaleźć siebie. Dla wielu kobiet ta historia, która miała miejsce kilkadziesiąt/kilkanaście lat temu może stać się bodźcem do walki o siebie, o swoje szczęście, bez obawy przed opinią innych, bo jak Wam wielokrotnie podkreślałam na swoim blogu – życie mamy jedno i nikt nie przeżyje go za nas.

Książka dostępna jest obecnie w 3 formatach: papierowej, e-book i audiobook na stronie Roger Publishing.