Jak przekułam coś, czego nie lubiłam w atut?

Od wielu osób słyszę, że potrzebują chwili odskoczni od tego wszystkiego złego w postaci luźniejszych treści, dlatego przychodzę z pomocą, ale nim przejdę do tematu wpisu kilka wiadomości:

1. Bardzo ważna informacja – jeśli nie czujesz się na siłach czytać tego typu wpisu w tym momencie, to tego nie rób. Wpis nie ucieknie, nadrobisz go kiedy indziej. Najważniejsze jest Twoje samopoczucie!

2. Na blogu Karoliny Gierdziejewskiej Karografia ukazały się dzisiaj wyniki plebiscytu na Bloggerowy Blog Roku 2021. Koniecznie sprawdźcie, kto zdobył tytuł Bloggerowego Blogu Roku 2021 w każdej z 11 kategorii. Serdecznie gratuluję wszystkim zwycięzcom, cieszę się, że podium znalazły się również moje typy! Mnie udało się wygrać w konkursie organizowanym przy okazji plebiscytu szablon od Karoliny, więc idzie nowe, mam nadzieję, że to będzie zmiana na lepsze.

Uwaga! Zmieniłam szablon, jednak jeszcze muszę nad nim popracować, nie zwracajcie więc na niego zbytnio uwagi.

3. Inspiracją do napisania tego wpisu była rozmowa z Iwettą, która prowadzi bloga Moja szafa modna szafa. Wkrótce na blogu Iwetty (prawdopodobnie w niedzielę 06.03) pojawi się wywiad ze mną, przeprowadzony z okazji Dnia Kobiet. To miłe być dostrzeżonym wśród tłumu twórców, bardzo to motywuje do dalszego działania. Pamiętajcie, że ja zawsze jestem chętna do uczestnictwa czy współtworzenia różnego typu projektów, jeśli  tylko macie jakiś ciekawy pomysł, możecie skontaktować się ze mną  mailowo albo przez Facebooka czy Instagrama @melkablogerka. Mój e-mail – melkablogerka.kontakt@o2.pl.

Tyle ględzę tutaj o samoakceptacji, byciu sobą, a ani razu nie opowiedziałam Wam o tym, że przez baaardzo długi czas nie lubiłam swojego imienia. Jakoś tak wyszło... Iwetta dość często w komentarzach na blogu pisała, że jej się moje imię podoba. Tamtego wieczoru też mi tak napisała. A ja go przez długi czas nienawidziłam, wydawało mi się za bardzo takie wydziwione.

Amelia – zbyt doniosłe a Amelka, Melka – zbyt infantylne. Jeszcze w połączeniu z nazwiskiem to Amelia to już w ogóle mi nie pasowało – Amelia Wolińska. Brzmiało mi w takim połączeniu już ultra wyniośle. Przez długi okres miałam za złe mojej starszej siostrze – winowajczyni całego zamieszania, że chciała, aby mama dała mi tak na imię. Wręcz to na niej wymusiła, mówiąc, że w innym wypadku "nie będzie mnie bawić". Tak mocno spodobało się jej to imię w popularnym serialu medycznym w Polsce "Na dobre i na złe", że aż posunęła się do drobnego szantażu emocjonalnego. Z nazwiskiem też nie zawsze było kolorowo, ale to jednak nazwisko. Kiedyś być może będzie inne... ☺

Przekułam to imię jednak w swój atut, zaczynając działać jako Melka blogerka. Wcześniej miałam próbę z działaniem pod szyldem Amelia Wolińska, ale wydawało mi się to strasznie suche. Melka blogerka jest takie bardziej na luzie, lekko się rymuje, od razu określa, że bloguję. Łatwo je zapamiętać (na pewno łatwiej niż Gangstyle), zapisać. Ta nazwa była też wolna na Instagramie i na Facebooku, więc teraz jest to wszystko ujednolicone. Polubiłam nawet to imię, chociaż pewnie sama bym takiego dziecku nie dała.

Ja sobie wymarzyłam, że dziewczynka będzie Łucja albo Lilianna (Lili) a chłopczyk... Dla chłopca w sumie nie wiem, ale też raczej coś rzadziej spotykanego. Może Aleksander (Olek) albo Ignacy (Ignaś), być może Julian (Julek). No nie wiem, ale wiem, że będę kiedyś tam w przyszłości, w sytuacji wyboru imienia wybredna.