Cześć, jestem tu nowa!

Już oficjalnie, jako współautorka tego blog, witam wszystkich czytelników! Dopiero wdrażam się w ten świat, więc proszę o wyrozumiałość. Mam nadzieje, że dzisiejszym, pierwszym wpisem  napisanym samodzielnie Was nie zamęczę i przeczytacie go do końca z przyjemnością.

Co nieco o mnie...

1. Mam na imię Natalia (o czym wiecie od tygodnia).
2. Chodzę do jednej klasy z Amelią, dzięki temu się również poznałyśmy. 

3. Z charakteru jestem dość spokojną, skromną osobą, ale zakręconą. Moją największą wadą jest lenistwo... Objawia się ono np. w tym, że kilkukrotnie starałam przejść na zdrowy tryb życia, ale jeszcze nigdy dotąd mi to nie wyszło.

4. W moim życiu bardzo dużą rolę odgrywają przyjaciele, uwielbiam spędzać z nimi swój wolny czas. Dają mi oni siłę do dalszego działania. Wiecie, taki zastrzyk energii, dzięki któremu wiesz, że zawsze masz wsparcie, bez względu na to co się dzieje. 

5. Oprócz tego kocham podróżować oraz czytać książki. To jest taka moja odskocznia od życia codziennego. Biorę książkę w rękę i przenoszę się w całkowicie inny świat. Świat często fikcyjny, który jest wymysłem autora. Lubię również tańczyć oraz słuchać muzyki, głównie popu. Jako dziecko marzyłam, by tańczyć zawodowo, ale obecnie zostało to odrzucone na dalszy plan.

6. Tak jak Amelia należę do szkolnego wolontariatu - Anioły z II LO, niestety niedane mi było uczestnictwo w wyjeździe do Lwowa, o którym pojawił się  nawet wpis (PODRÓŻ ZA 100 UŚMIECHÓW | LWÓW 2018). Mam nadzieję, że w nowym roku szkolnym, mi się w końcu uda. Niesienie pomocy innym sprawia mi przyjemność, nie mogłabym wybaczyć sobie, że mogłam coś zrobić, ale jednak nie zrobiłam nic.  Po 18 urodzinach, czyli już za rok mam w planach oddać krew oraz stać się potencjalnym dawcą szpiku kostnego. Chcę poczuć tę satysfakcję z tego, że moja krew może uratować czyjeś życie.

7. Mam psiaka, który wabi się Tofik, jest pekińczykiem. Tofik jest moim małym skarbem. Pamiętam, jak nie mogłam się doczekać, aż go odbiorę i się nim zaopiekuje. Był wtedy taki mały i bezbronny, nie mogłam oprzeć się tym małym łapkom, oczkom wpatrzonym jak w obrazek. Zresztą teraz też nie mogę się oprzeć, by go nie pogłaskać i nie poświęcić mu chwili czasu. Oddałam mu całe swoje serce ❤

To Amelia zaprosiła mnie do współpracy, to dzięki niej przełamałam lody i zrobiłam pierwszy krok w tą stronę. Nigdy wcześniej nie miałam z blogami nic do czynienia, nie prowadziłam nawet Instagrama, raczej byłam wycofana. Czasem nie wierzę w swoje siły, ale mając cudowne osoby wokół mnie, wiem że mogę osiągnąć wiele, trzeba tylko chcieć!