Jak ten czas pędzi... Mam już 19 lat!

Dzisiaj według kalendarza 3 czerwca, a to oznacza jedno - kończę 19 lat. Jak ten czas szybko leci... Dopiero, co miałam te kilka lat, 5/6 lat i liczyła się dla mnie tylko zabawa, a teraz już jestem dorosła od roku. Dokładnie 4 lata temu na moim blogu opublikowałam wpis, w którym napisałam do siebie z przyszłości list. Skoro taki jest dziś dzień, stwierdziłam, że warto byłoby do niego powrócić i na niego odpowiedzieć. Dla niektórych to tylko 4 lata a dla mnie aż 4 lata, podczas których wiele się w moim życiu zmieniło. Myślę, że to będzie ciekawe doświadczenie przeczytać i odpowiedzieć na to, co miała w głowie 15-letnia wówczas ja. Jesteście na to gotowi? No to zaczynamy!

Hej kochana! (No cześć, cześć!)

Pamiętasz mnie? (Trudno, by zapomnieć, minęły 4 lata, nie mam aż takich problemów z pamięcią. Mogę nie pamiętać, co było wczoraj, ale 4 lata temu, pamiętam. Kto tak ma, zrozumie...) Zakręconą, wariatkę z głową pełną marzeń i planów? (Tak, to nadal ja. Mam nadal mnóstwo planów na przyszłość m.in. wydanie własnego e-booka. Jestem nadal szalona!) Pamiętasz, jak miałaś w głowie plan na wszystko? Planowałaś, nawet jak będzie wyglądał Twój ślub, mimo że miałaś tylko 15 lat. (Sporo się od tego czasu zmieniło, ale nadal mam w głowie swoją wizje ślubu idealnego. Może kiedyś napiszę o tym, no bo kto mi zabroni a być może dla kogoś to będzie inspiracja?) Marzyłaś. Potrafiłaś rozmarzyć się nawet w autobusie powrotnym do domu. Potem się dziwiłaś, że masz sny, prawie że na jawie. Sny, w których często brałaś śluby. Sny, w których czasami nie widziałaś co zrobić w danej sytuacji. Raz w pewnym śnie nawet uciekłaś spod ołtarza. Nie znałam Cię od tej strony. (Ja też nie. Chciałabym mieć takie sny nadal, ale dawno nie miałam żadnego. Szkoda.) Zawsze poukładana, przygotowana, odpowiedzialna. Rozmyślałaś często nad tematami poważnymi. Potrafiłaś wypowiedzieć się na nie dojrzalej niż niektórzy dorośli. (To się chyba nie zmieniło. Często pojawiają się na te tematy, o których rozmyślam posty na blogu, które z resztą dość lubicie. Przynajmniej tak mi się wydaje.)

A pamiętasz, gdy zauroczyłaś się w większości napotkanych chłopaków? Wystarczyło, że wpadł Ci w oko :) Potrafiłaś mieć świra na punkcie kogoś, kogo znasz tylko z ekranu. Ostatnimi czasy podobał Ci się Andreas Wellinger (chociaż wolałaś mówić Andi/ Endi). Pamiętam jak przez mgłę, gdy marzyłaś, by mieć sławnego męża. Bo oni byli zawsze idealni, odpowiedzialni, kochający. Gdy pojawiała się w mediach wiadomość, że ta dana osoba ożeniła się, byłaś zawiedziona. (Hahaha, minął już ten etap. Nie śledzę już nawet zbytnio takich newsów z życia celebrytów, na Instagramie obserwuję niewiele osób z np. ekranu telewizora albo i żadnych. Nie łatwo również mnie zauroczyć.)

Kiedyś fajna, rezolutna dziewczyna, teraz zapewne już kobieta. (Kobieta, kobieta.) Jeszcze nie tak dawno się widziałyśmy codziennie. Natomiast po roku kontakt się urwał :) (Nie do końca wiem, co miałam wówczas na myśli z tym że kontakt urwał się po roku. Może ktoś z Was potrafi to jakoś zinterpretować, bo ja nie potrafię pomimo, że to moje słowa?) Teraz jesteś pewnie już dorosła. (Tak, dokładnie od roku i co więcej, od sierpnia posiadam prawo jazdy.) A kto wie, może masz już swoją rodzinę. Może idealnego męża, o którym zawsze marzyłaś, dzieci :) Jeśli tak, mają oni ogromne szczęście. Może mieszkasz w swoim własnym domu, tak jak zawsze chciałaś. Może masz pracę, którą kochasz. (To nie ten czas, ale może za X lat będę w stanie to potwierdzić oficjalnie na blogu.)

Pora już spać, rozpisałam się ;) Więcej napiszę następnym razem :) (Tak szybko kończysz? Kurczaki, przeczytałabym więcej.)

Wiecznie rozmarzona, 15-latka  ♥ (Już 19-latka, kochana!)