Wrześniowy wyjazd poślubny

Brama Opatowska

Cały czas próbuję złapać od nowa ten flow blogowania, ale kiedy się nie robiło tego dłuższy czas, to łatwo nie jest – tyle by się chciało powiedzieć, a zarazem tak jest się ciężko zmobilizować, aby wygospodarować, choć tę chwilkę czasu, skupić myśli i coś opublikować. Tyle mam pomysłów, tematów, które chciałabym poruszyć... Stwierdziłam jednak, że dziś opowiem Wam nieco o naszej podróży poślubnej. Dawniej całkiem sporo było u mnie takich wpisów "podróżniczych", co Wy na to? Żałuję tylko, że po wywołaniu usunęłam z telefonu zdjęcia z naszych dwóch innych wyjazdów z 2023 roku. Jeżeli jesteście ciekawi, gdzie byliśmy i co widzieliśmy to rolki i zdjęcia pojawiły się na moim Instagramie: @melkablogerka.

Dzień I

Ratusz Miejski

Naszą przygodę rozpoczęliśmy we wtorek, zaraz po ślubie. Spakowałam nas przed ślubem, aby mieć ten etap już z głowy. W poniedziałek byliśmy tylko na cito w serwisie z naszym samochodem, bo w sobotę, na chwilę przed ślubem zaczął szwankować i we wtorek z samego rana wyjechaliśmy. 

Wybierając cel naszej podróży, postawiliśmy na Polskę z racji tego, że mój mąż nie miał zbyt wielu okazji, by ją zwiedzać. Standardowo, ja zrobiłam cały plan, zabookowałam noclegi i z samego rana we wtorek wyjechaliśmy.

Pierwszym naszym celem było Miasto Królewskie – Sandomierz. Byliśmy tam ok. godziny 9, a miasto sprawiało wrażenie, jakby się zatrzymało, oprócz kilku uczniów, pędzących do szkół i dorosłych, kroczących do pracy nie było praktycznie nikogo. Przeszliśmy przez Bramę Opatowską i przez sandomierski rynek, mijając Ratusz i Zamek Królewski, udaliśmy się nad Wisłę.

Zamek Królewski

Bulwar nad Wisłą

Bazylika katedralna pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny

Instalacja artystyczna "Zakotwiczenie nieba"

Nie zabawiliśmy w tym mieście jednak zbyt długo, gdyż było chłodno i mżawiło, a nas czekała jeszcze długa droga i sporo innych miejsc do zobaczenia. Praktycznie tą samą trasą wróciliśmy do naszego samochodu. Wracając, kupiliśmy jedynie kilka pamiątek dla naszych bliskich.

Eksponaty w Muzeum Drogownictwa w Szczucinie

Z czasem, im dalej od domu pogoda robiła się coraz ładniejsza, wyszło nawet słońce, więc napawało nas to optymizmem. Planując wyjazd, sprawdziłam co prawda pogodę, ale wiedziałam, że z tymi prognozami bywa różnie. W pewnym momencie w trasie naszym oczom ukazał się drogowskaz "Muzeum Drogownictwa w Szczucinie". Mojemu Mężowi od razu zaświeciły się oczka, bo od pewnego czasy są to tematy jemu bliskie, a że akurat leżało ono dokładnie przy trasie, którą jechaliśmy, postanowiliśmy wstąpić, skoro już byliśmy przejazdem. Zwiedziliśmy tylko tę ekspozycję zewnętrzną, która i tak jest spora i chwilkę nam zajęła, by obejść ją całą, ale z tego co wyczytałam, w znajdujących się tam budynkach są również wystawy, dostępne dla zwiedzających.

Zamek Czchów

Całkiem przypadkowo trafiliśmy też na bajkowy Zamek w Czchowie. Niestety nie mogliśmy podziwiać go w całej okazałości, gdyż wichura, która tam musiała przejść niedługo przed nami, wyrządziła całkiem sporo szkód, ale tak czy tak cieszymy się, że całkiem przypadkowo odkryliśmy takie urokliwe miejsce. Ogółem cała Małopolska nas urzekła, jak tylko przekroczyliśmy granicę województw, to z każdej strony uderzały w nas malownicze krajobrazy. Ja kocham góry, pagórki od dawna, to nie żadna tajemnica, ale nawet mój Mąż nie potrafił wyjść z podziwu, a jego naprawdę trudno zauroczyć takimi rzeczami. Ja czasami do niego: – Patrz, jaki tutaj ładny widok, a on na to jakby obojętny, więc wiecie... Byłam zaskoczona.

W tym momencie zdradzę Wam coś, co przed Wami zataiłam, ale w dobrej wierze. Naszym celem tego pierwszego dnia podróży miała być Szczawnica, ale już w Sandomierzu, jakoś tak się zgadaliśmy, że może by wykorzystać okazję, że będziemy przy granicy ze Słowacją i podjechać na Ścieżkę w Koronach Drzew Bachledka. Zajechaliśmy, więc do Szczawnicy tylko po to, by skorzystać z kantoru i ruszyliśmy na Słowację. I wtedy to się dopiero zaczęła dziać magia...

Ze Szczawnicy mieliśmy do celu ok. 60 km, granicę przekraczaliśmy w Niedzicy, wtedy jeszcze nie było tych kontroli na granicy polsko-słowackiej. Zakupiliśmy bilety wstępu na ścieżkę, wykupiliśmy też dodatkowo wjazd kolejką, bo były to już godziny mocno popołudniowe, a we wrześniu robiło się ciemno dość wcześnie, a nas czekał jeszcze powrót do Polski. Wyjazd na te kilka chwil na Słowację kosztował nas równe 70€ i nie żałujemy, bo widoki były nieziemskie. Pieniądze i tak by się rozeszły, ale te wrażenia zostaną z nami już na zawsze.

Ścieżka w Koronach Drzew 

Maksymalna wysokość ścieżki to 24 m, a długości mierzy w sumie nieco ponad 1,2 km: 603 m samej ścieżki i 631 m ścieżki na 32-metrowej wieży widokowej. Z samego szczytu wieży widokowej można zjechać zjeżdżalnią za drobną opłatą 3€. Mój Mąż przetestował – przeżył. Jeżeli o opłatach mowa, to warto też pamiętać o opłacie za parking – 5€ / dzień. Te wysokie szczyty widoczne z trasy to Tatry Bielskie. Do Zakopanego z tego miejsca mieliśmy zaledwie 40 km, więc warto też pomyśleć o przyjeździe z Zakopanego do tego miejsca. Z góry można podziwiać również Pieniny (jak się przyjrzycie widać Trzy Korony) i Beskid Sądecki, a także można dostrzec pasmo Gorców.

Zapora w Czorsztynie

Zamek Dunajec w Niedzicy

Nocleg mieliśmy zabookowany w Szczawnicy, dojechaliśmy już tam, kiedy słońce zachodziło, ale jeszcze w drodze powrotnej zatrzymaliśmy się Czorsztynie, gdzie z zapory podziwialiśmy nie tylko piękne widoki, ale i dwa zamki: w Czorsztynie i Niedzicy. 

Pierwszy dzień, jak widzicie, był bardzo intensywny, ale pozostałe dwa dni nie mniej. W zasadzie my na noclegi zjeżdżaliśmy tylko późnym wieczorem się przespać i od rana dalej w trasę, nie było nawet czasu, aby się nudzić. 

Dzień II

Spływ Dunajcem

Drugiego dnia wstaliśmy wcześnie rano, gdyż zależało nam na tym, aby jeśli się uda, spłynąć jeszcze Dunajcem. No i udało nam się to. Zarezerwowaliśmy dwa miejsca na taki spływ z flisakami w Pienińskim PTTK, z zapewnionym przejazdem do miejsca początkowego spływu. W międzyczasie zjedliśmy szybkie śniadanie i kupiliśmy pamiątki. 

Sam spływ minął bardzo przyjemnie, bez większych perturbacji, nie roztrzaskaliśmy się na kamieniach, nie osiedliśmy na mieliźnie – Panowie Flisacy dali radę. Główny Pan Flisak, który sterował z przodu, poopowiadał nam sporo o flisactwie, o przełomie Dunajca, wszystko z uśmiechem, z żartem, ale takim w smaku. Ten spływ to był dobry moment na to, aby się tak wyciszyć, zwolnić i po prostu napawać się widokami, słońcem. 

Po spływie, korzystając z okazji, zjedliśmy jeszcze lunch i ruszyliśmy dalej.

Bazylika Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Wadowicach

Dom rodzinny św. Jana Pawła II

Naszą destynacją był Kraków, ale zrobiliśmy krótki postój też w Wadowicach. Oczywiście nie mogliśmy sobie odmówić kremówki. Być w Wadowicach i nie skosztować kremówki... tak nie mogło się to skończyć. Tym bardziej że tego drugiego dnia to zmęczenie dawało się już we znaki. 

Barbakan

Brama Floriańska

Sukiennice

Kościół Mariacki

Pomnik Adama Mickiewicza

Wawel

Aleja Gwiazd

Smok Wawelski

Do Krakowa dojechaliśmy już kiedy słońce zachodziło, ale zdążyliśmy jeszcze urządzić szybki spacer i coś zjeść. Później padliśmy jak muchy w hotelowym pokoju. A przed nami był jeszcze jeden dzień pełen wrażeń i długa droga do domu. 

Dzień III

Zamek na Pieskowej Skale

Maczuga Herkulesa

Ostatni dzień naszej poślubnej podróży zaczęliśmy od wizyty w Ojcowskim Parku Narodowym i śniadaniu w Zamku na Pieskowej Skale. Tworząc plan naszej wycieczki, zależało mi na tym, aby mimo wszystko jak najwięcej wśród tych 3 dni zobaczyć, więc zaczęliśmy od Sułoszowej: od właśnie Zamku na Pieskowej Skale i Maczugi Herkulesa.

Pustynia Błędowska

Zamek w Ogrodzieńcu

Jasna Góra

Następnie skierowaliśmy się w stronę Ogrodzieńca. Zrobiliśmy jedynie krótki postój na punkcie widokowym, z którego widać Pustynię Błędowską. W Ogrodzieńcu chwilkę spędziliśmy, ten zamek zrobił na mnie ogromne wrażenie i pewnie gdyby nie fakt, że czas naglił, to jeszcze chwilkę byśmy tam zabawili. Jednakże pora była wracać do domu. 

Stanęliśmy jeszcze w Częstochowie, aby pójść na Jasną Górę, a stamtąd już prosto do domu. W Tomaszowie Mazowieckim nawet udało mi się dopchać do kierownicy, bo tak to cały wyjazd kierował mój Mąż, a już szczerze powiedziawszy, po tych 3 dniach jako pasażer tak mi się nudziło... W domu byliśmy jakoś po 20. 

To były 3 dni wypełnione po brzegi atrakcjami. Zjechaliśmy 6 województw. Ponad 1000 km, ale takie wydarzenia właśnie budują wspomnienia.