Małe wielkie rzeczy

Pogoda z oknem chyba w wielu częściach Polski, nie tylko na Lubelszczyźnie barowa, więc stwierdziłam, że aby rozweselić te szaro-bure dni, opublikuję trochę słońca i napiszę do Was kilka słów. 

W środę wróciłam znad naszego polskiego morza, dokładnie z Gdańska, więc możecie się spodziewać w najbliższym czasie relacji, ale jeszcze nie dzisiaj... Za to oba wpisy – ten dzisiejszy, jak i ten z relacją z Gdańska poniekąd będą ze sobą powiązane.

Bez zbędnego przedłużania, przejdę do sedna.

Rok 2022 jest dla mnie jak na razie rokiem magicznym. Sporo się u mnie dzieje, a co mnie jeszcze bardziej cieszy i utwierdza w tym przekonaniu, że to rok magiczny – od początku roku udało mi się spełnić sporo drobnych marzeń, osiągnąć kilka celów, które cały czas odkładałam na później. Może nie są to dla kogoś wielkie rzeczy, ale dla mnie tak, są to takie moje małe wielkie rzeczy. 

Zaczęło się niewinnie, od zmiany szablonu na blogu i zakupu lustrzanki, zaraz po tym zakup nowego, solidniejszego statywu i zakup porządniejszego obiektywu. Kiedy nadeszła wiosna, moje 20 urodziny, wszystko nabrało jeszcze większego tempa. To był okres wielu jednodniowych wyjazdów, wycieczek, ale też początek takiej mojej przemiany zewnętrznej, jak i tej wewnętrznej. Udało mi się zrzucić kilka kilogramów, ogarnąć szafę, zmienić nieco swoje zwyczaje pielęgnacyjne, przestać obgryzać paznokcie, a na dniach zaczęłam bawić się w manicure hybrydowy, tak dla samej siebie. 

Dopiero co wróciłam z Gdańska. Nawet nie wiecie, jak brakowało mi takich wyjazdów, dłuższych, kilkudniowych. Ja kocham podróże, uwielbiam odwiedzać nowe miejsca, poznawać je, no ale nie oszukujmy się, nie jest to najtańszy interes. Podróżowanie wymaga pieniędzy, poświęcenia swojego czasu na ułożenie planu, znalezienie noclegu, rezerwację. Dodatkowo przez długi czas podróże były mocno obwarowane, możliwości były ograniczone. Wyjazd nad morze był marzeniem mojej mamy, ja jestem bardziej fanką gór, ale też chociaż raz chciałam to polskie morze zobaczyć, no i udało się. Nieco na spontanie, last minute, w środku wakacji, ale się udało i znaleźć nocleg i zarezerwować miejsca w pociągu, a koniec końców zrealizować cały zamierzony plan. Już w tym momencie szykują mi się kolejne dwa wyjazdy. Jeszcze nie wiem, czy będzie to tak, jak mówi pierwotne założenie, czyli szalony jeden dzień w Bieszczadach i szalony jeden dzień na Jurze, czy jednak kierunki się nieco zmienią, ale wiem, że oba te wyjazdy, gdziekolwiek by nie były będą udane, bo spędzimy ten czas wspólnie, z najbliższymi.

Być może jakieś wyjazdy przyniesie też jesień. Ja cały wrzesień mam jeszcze wolny, a październik i listopad również lubią zaskoczyć ciepłem, więc kto wie... Może Kraków, może Mazury, a może kilka dni w Zakopanem... 

Bardzo chciałabym też powrócić do nauki gry na gitarze, może zacząć naukę gry na keyboardzie i mocno kusi mnie też nauka szycia na maszynie, aby móc sobie samej przerabiać różne ubrania. Na wszystko jednak przyjdzie czas. Nie na raz, a powoli krok po kroku, sukcesywnie.

Warto cieszyć się z takich drobnych rzeczy, doceniać małe sukcesy w naszym życiu, dostrzegać takie piękne, choć drobne zjawiska wokół nas. To może być szum wody czy szum liści, świergot ptaków, bicie serca ukochanej dla nas osoby, uśmiech dziecka, nasz oddech, to może być też krajobraz za oknem, toczące się za nim życie. Jadąc pociągiem do Gdańska, czy wracając do domu, byłam praktycznie przyklejona do okna. Zresztą ja zazwyczaj jestem na wyjazdach przyklejona do okna, żadne novum. Uwielbiam chłonąć nawet takie zwyczajne wyjazdy do miasta, obserwować otoczenie, ja tym żyję, ja się tym karmię. Nie dla mnie wówczas siedzenie z nosem w książce czy w telefonie. Widok koszonych lub już skoszonych warmińskomazurskich pól z wiatrakami w tle był dla mnie niezwykle kojący. Do tego, zobaczyłam z okna pociągu Zamek Krzyżacki w Malborku. Wielu z nas co dzień nie docenia takich drobnostek, a szkoda, bo można w nich odnaleźć wiele szczęścia, radości, sił do dalszego działania. Małe sukcesy to nadal sukcesy, które motywują do dalszej pracy. Nie zapominajcie, że to My jesteśmy w dużej mierze kreatorami swojego życia, to od nas zależy, jak się ono potoczy.

Sylwia Grzeszczak śpiewa:

Cieszmy się z małych rzeczy, bo

Wzór na szczęście w nich zapisany jest!